MH17 en TOEVAL?
Ik was van de week voor de tiende keer uitgenodigd voor het jaarlijkse feestje ter ere van de MH17.
Feestje? Ja, geen herdenking vol verdriet, maar één van blijdschap en dankbaarheid. Al voor de tiende keer hoor ik het verhaal en nu nog steeds als ik het hoor, krijg ik letterlijk kippenvel. Robert, het ‘feestvarken’, zou tien jaar geleden met vrienden op vakantie gaan. De vriendengroep bestond al lang, maar de mannen hadden bedacht dat nog één keer samen de bloemetjes buiten zetten in Maleisië, een mooie afsluiting zou zijn van hun vrijgezellenbestaan Op Schiphol aangekomen, nog maar net op tijd, zal je altijd zien, files overal, blijkt dat, oer stom, zijn paspoort verlopen is. Ter plekke iets regelen lukt niet meer. Hij mag dus niet mee en ziet, chagrijnig, zijn vrienden op weg gaan naar een heerlijke eindbestemming: Kuala Lumpur. Een paar uur later komende de eerste berichten naar buiten met de inmiddels bekende afloop. 298 mensen overleden, waarvan 196 Nederlanders. Het hadden er 197 moeten zijn…
Sindsdien herdenkt Robert niet alleen zijn vrienden, maar viert hij, dat hij er door toeval, hoe bizar, nog ís!
Iedereen is, ook na het wéér horen van zijn verhaal, even stil, maar dan komen er méér verhalen over ‘toeval’.
‘Wat dacht je dan van die Ian Thorpe, die zwemmer, die voordat hij de Twin Towers in wil gaan, bedenkt dat hij zijn video camera in het hotel heeft laten liggen en nog even terug loopt’.

“En die man, die op 22 hoog in de Twin Towers aan het werk is en wordt gebeld door zijn vrouw, dat de weeën beginnen en of hij onmiddellijk naar huis kan komen. Ook deze man heeft geluk. Als die weeën iets later waren begonnen…”.

Robert is vrij snel na de MH17 ramp getrouwd met zijn grote liefde en ze krijgen twee kinderen, een jongetje, Tom en een meisje, Lara. Als ik haar zo lief en schattig de bitterballen zie rondbrengen, bekruipt me even de gedachte dat dat verlopen paspoort van papa ervoor heeft gezorgd, dat zij hier is. Maar ook: stel dat papa toen één dagje eerder naar Maleisië was vertrokken, dan had hij misschien een prachtige, ándere Grote Liefde ontmoet en had er hier, of in Maleisië een heel andere Lara rondgelopen.

Hier moest ik weer aan denken, toen ik gisteren het graf van mijn liefste vriendin ging verzorgen. Ze zou volgende week jarig zijn. Altijd als ik daarheen loop, kom ik langs het graf van die moeder met haar drie kinderen, omgekomen bij deze afschuwelijke ramp. En altijd blijft de vraag of toeval bestaat. Waarom mochten Robert en Thorpe blijven leven, werd die moeder in spé geen weduwe en waarom verloor die man zijn vrouw en drie kinderen?

Lot? Toeval?