Na een jaar van voorbereiding was het op maandag 13 mei. j.l. dan zover. Op die dag werd met een ingetogen en stijlvolle ceremonie een herinneringsbord onthuld voor de bemanning van de Lancaster bommenwerper W4955 die op 13 mei 1943 nabij het Vierkante Bosje crashte.
Het was de organisatie gelukt om één nabestaande van de bemanningsleden aanwezig te laten zijn: Phil Ransome, de zoon van Horace (Bill) D.M. Ransome, de enige overlevende. Samen met zijn vrouw kwam hij hiervoor speciaal uit Australië. Hij vond dit heel bijzonder en eervol. Om dat te onderlijnen liet hij de officierspet, die zijn vader mee had in het vliegtuig en ook de crash en het krijgsgevangenkamp overleefde, in Eemnes achter als een tastbare herinnering voor de Eemnesser gemeenschap. Andere gasten waren onder meer veteranen en nog actieve militairen die een relatie hebben of hadden met de vliegende onderdelen van defensiemachten. Daaronder ook een gepensioneerd squadron leader van de RAF met Eemnesser wortels, John Volwerk, wiens opa hier politieagent was. Een bijzondere gast was Caroline van Essen-Mol die als kind van vijf jaar, op de arm van haar moeder, ’s nachts door het slaapkamerraam allemaal lichtjes in de lucht zag.
De schoolkinderen van de nabijgelegen scholen De Zuidwend en Mariaschool, die het bord adopteren, speelden een belangrijke rol bij alle ceremonieel. Zij moeten weten wat er is gebeurd en het besef krijgen dat vrijheid niet vanzelfsprekend is. De hedendaagse actualiteit was mede aanleiding hier aandacht aan te besteden. Zij droegen de portretten van de bemanningsleden en noemden hun namen, zowel in de kerk als bij de onthulling. Enkele kinderen droegen hun winnende gedichten voor.
De sprekers, waaronder Marga Hilhorst (Vrijheidsmonument), burgemeester Roland van Benthem en legerpredikant ds. Barth, hielden rekening met de aanwezige kinderen in de leeftijd rond de twaalf jaar (groep 8). Het waren meestal heel jonge mannen die zulke missies uitvoerden met een groot risico niet terug te keren, vertelde John Volwerk. Ds. Barth vergeleek hun korte levens met in de wind geknakte bloemen. Hij stelde de prangende vraag: ‘Zou jij je leven willen opofferen?’ Phil Ransome benadrukte dat de wereld een stuk vreedzamer zou zijn als iedereen begon met vriendelijk over anderen te denken.
De doedelzakspeler in Schots kostuum, die verschillende onderdelen begeleidde, en de speciaal door de buitenlandse gasten meegenomen ‘poppies’ (rode imitatie-klaprozen) voor de organisatoren gaven een Brits accent aan de ceremonie. Na de onthulling van het bord door enkele kinderen samen met Phill Ransome en John Volwerk werd het korte gedicht ‘For the fallen‘ van Laurence Binyon uit 1914 voorgedragen. De laatste zin werd als refrein door de aanwezigen herhaald als een belofte: ‘We will remember them.’
