Mijn sudoku
Iedere ochtend raap ik van de
kokosmat de ochtendkrant
en blader haastig door het nieuws,
de sport, het weer
en de cultuurrecensies
Op weg naar mijn sudoku
op de laatste pagina
maar voordat ik aan’t puzzelen sla
pluis ik eerst de pagina nog na
met overlijdensadvertenties
Nieuwsgierig naar de sterfelijkheid
van iemand die ik ken
Misschien een saaie verre vriend,
die ik jaren lang niet heb gezien
en maar heb afgeschreven…
Zo’n iemand begint na zoveel tijd
door slechts één rouwbericht
– vlak voor dat ik met volle zin
aan mijn sudokutje begin –
voor mij ineens te leven
Wat is dat toch dat ik zo belust
op al die rouwberichten ben
dat ik zoveel aandacht schenk
aan hen die in mijn ochtendkrant
die dag zijn overleden
Is het mijn eigen doodsangst,
of gewoon nieuwsgierigheid
naar wat mij nog te wachten staat
en hoe het na mijn dood vergaat
Het is een raadsel tot op heden
Wat fijn dat er nog raadsels zijn
ik zou mij heel geen raad
als alles in mijn leven
opgelost zou zijn
er niets meer is om
zomaar naar te gissen
Ik moet er niet aan denken
dat ik nu al weet dat ik morgen ga
en in mijn ochtendkrantje sta
en op de laatste pagina
mijn sudoku moet gaan missen
gerardwortel@ziggo.nl