Hoe poëzie begint
De zon sluimert in slaap achter de horizon.
Het vuur verlicht het midden van de grot.
Wij kluiven de restjes vlees van het bot.
Wij drinken het klare water uit de bron
en keuvelen over de afgelopen dag tot
een stilte van zwijgen valt. De sjamaan
staat op en zingt het lied van de aarde,
verhaalt de tocht van onze voorouders
uit het ijskoude noorden. Zijn woorden
dansen rond op het ritme van het rijm.
Hij schetst in een gedicht een toekomst,
waarin wij door de lucht vliegen als vogels,
waarin wij harder lopen dan antilopen,
waarin wereldpoëzie de harten verovert
van miljoenen nee miljarden mensen
in steden en dorpen, ja zelfs in Eemnes.
Wij kijken elkaar aan en glimlachen
verbaasd –
Gerard Beentjes
Dorpsdichtersgilde Eemnes
Wereldpoëziedag 21 maart 2025
