Pannenkoekendag
Vrijdag 8 maart is het internationale vrouwendag. De dag vindt z’n oorsprong in de eerste staking van vrouwen uit de geschiedenis, op 8 maart 1908, toen textielarbeidsters uit New York het werk neerlegden uit protest tegen erbarmelijke arbeidsomstandigheden. Ongelukkigerwijze valt internationale vrouwendag dit jaar ook samen met de nationale ‘Dag van de Pannenkoek’. Hebben wij weer. Er zijn zoveel vrouwen die hun leven delen met pannenkoeken, één dag zonder was aardig geweest. Maar vooruit. Bij omroep WNL werd de Dag van de Pannenkoek prematuur al uitbundig gevierd. Het vermoeden bestaat dat het daar alle dagen pannenkoekenfeest is, getuige de lafhartige reacties van WNL coryfeeën Rick Niemann en Sven Kockelmann op de beschuldigingen aan het adres van WNL hoofdredacteur Bert Huisjes. Bert werd door vrouwelijke medewerkers ‘Angry Bert’ en ‘Bertlusconi” genoemd, en met reden. En niet slechts door teleurgestelde ‘meisjes’ voor wie de lat te hoog lag bij WNL, maar ook door een vrouw als Eva Jinek, die intellectueel waarschijnlijk rondjes draait om Bert. Nog even los van het feit dat de journalistieke lat bij de Omroep van (voorheen) Wakker Nederland nou ook weer niet zó hoog ligt. Uiteraard was er voorspelbare bijval voor Bert door misogyne minkukels als Johan Derksen, die o.a. van mening was dat zwangere vrouwen op televisie ook ‘geen gezicht’ zijn. Maar gelukkig was daar toezichthouder van WNL Loek Hermans, die zoals altijd adequaat optrad. Of nee, het is Loek Hermans, hè? . De man die als minister van Onderwijs meer kapot maakte dan ons lief was en als ambtsdrager en kamerlid met gemiddeld minimaal 20 bijbaantjes – bij voorkeur als toezichthouder – een spoor van schandalen en vernieling heeft achtergelaten. En als dank benoemd werd tot Officier in de orde van Oranje Nassau en ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw, want het old boys netwerk functioneert nog altijd vlekkeloos. Nu denkt u misschien: wind je niet zo op, Obstinata. En misschien heeft u gelijk want de meeste mannen in mijn omgeving deugen tot op het bot, zeg maar, en ik prijs mezelf nog altijd gelukkig dat ik in dit land woon. Maar intussen zijn conservatieve krachten in democratieën als de Verenigde Staten op grote schaal aan het morrelen aan vrouwenrechten en niet alleen daar. En lopen jongetjes op grote schaal achter influencers als Andrew Tate aan, die er uiterst onfrisse ideeën over vrouwen op nahoudt, zoals de gedachte dat je vrouwen als honden zou kunnen trainen. Iets te vaak een klap voor z’n kop gehad, vermoedelijk en toch nog niet vaak genoeg, wat mij betreft. Ooit dacht ik dat het met een paar BH-verbrandingen en wat ‘baas in eigen buik’- demonstraties’ helemaal geregeld was. Inmiddels denk ik dat je nooit achterover kunt leunen. Het is altijd wel ergens pannenkoekendag.
