E.K. Wartaal
O, ik verheug me toch weer zó op de komende voetbalweken. Ik ben een ontzettende liefhebber. Niet per se van het spelletje, maar vooral van het onnavolgbare commentaar van kenners en in het bijzonder van voetballers en oud-voetballers. Daar kan echt weinig tegenop. Memphis beet na de eerste wedstrijd de spits af met een messcherpe analyse: “Als je dermate spelers achter de hand hebt, ook andere dan waar we mee beginnen…dan weet je dat daar ook dingen in kunnen veranderen.” Ik moest daar wel even over nadenken, ik geef het ruiterlijk toe. Waren het dermate kleine spelers, die nog konden groeien? De ervaring met Wesley Sneijder leert dat je daar niet vanuit moet gaan. Waren het dermate ongetalenteerde spelers dat het alleen maar beter kon worden? Je weet het niet. Wel fijn dat het dermate ándere spelers waren, want als je dezelfde spelers waar je mee begint nog achter de hand moet houden, dan walst zo’n Polen of Frankrijk natuurlijk meteen over je heen. Wat dat betreft: slim gespeeld, petje af. Memphis was over het geheel tevreden, maar: “…er waren momenten dat we beter hadden kunnen spelen.” Ik zou zeggen, houd je niet in, de volgende keer gewoon dóen. Voetbalanalist Rafael vd Vaart had toch nog wel wat puntjes: “Ik vond Wijnaldum onzichtbaar invallen, dat had voor mij niet gehoeven.” Kijk, ik mag dan niet echt een kenner zijn, maar op dit punt ben ik het echt snoeihard oneens met Rafael. Hoe mooi is het om mensen onzichtbaar in te laten vallen? Stel je eens voor, 11 man in het veld en nog vier niet detecteerbare inval-spelers die als de onzichtbare handen en voeten van God de wedstrijd volledig verzieken voor de tegenstanders van Oranje. Fantastisch toch? Wat nou oneerlijk? Er is zoveel oneerlijk als het om voetbal gaat. ‘Een wedstrijd duurt negentig minuten en aan het eind winnen de Duitsers’, luidt een oudhollands gezegde. Ik bedoel maar. Nee, in 1988 niet, maar dat is wel verrekte lang geleden. Of Heerenveen ook meedeed aan het E.K. voetbal, wilde mijn jongste dochter in een bijna even ver verleden weten. Het kwam haar op hoongelach van onze oudste te staan, die overigens ooit informeerde of Ajax ook aan de start zou verschijnen bij de W.K. schaatsen allround. Echte kenners, dus, net als hun moeder. Maar Heerenveen, dat is een ding. Een geërfde liefde van mijn vader die er geboren werd. En een erg onbeantwoorde liefde want iedereen begrijpt dat je wel die-hard fan moet zijn om zoveel teleurstellingen monter te incasseren, maar goed. Wat het E.K. betreft: “Uiteindelijk moet die bal tussen die twee palen terecht komen, dat is het spelletje,“ zoals Cruyff al zei. Ik hoop wel dat Oranje daarin beter is dan Heerenveen, met of zonder onzichtbare wisselspelers.