Donderwolkje Martine
Het was een fascinerend debat van de vaste commissie voor Onderwijs Cultuur en Wetenschap over de media. Vooral de korzelig koppige bijdrage van PVV-kamerlid Martine van der Velde over de toekomst van de NPO was even verhelderend als verontrustend.
Ze vond de publieke omroep een ‘nutteloos ding’. Gewoon stom, begreep ik. Met opgetrokken schouders tegen de boze buitenwereld keek ze strak naar de vloer.
Haar hele houding deed me denken aan mijn dochter, die lang geleden als een vijfjarig donderwolkje van school kwam met de mededeling: “Ik vind Jezus stom.” Nu kun je vast veel van Jezus vinden, maar ‘stom’ was geen kwalificatie die ik al eerder had gehoord. Ik besloot het onderwerp omzichtig te benaderen. Per slot van rekening was dat lijdensverhaal en de wederopstanding van de Messias ook best een gecompliceerd concept voor een kleuter. “Ehm… waarom vind je Jezus stom?” probeerde ik voorzichtig. “HIj ziet er gewoon stom uit,” zei mijn dochter mokkend. Nu is de hele presentatie van Jezus als een ongelukkig ogende figuur op een houten kruis ook niet iets waar een kleuter iets mee kan. Hij hangt ook nog altijd zo hoog dat van de muur trekken en lekker instoppen in je poppenwagen ook al geen optie is. Ze was er vast toe bereid geweest. Maar dat bleek niet het probleem.
Ze liet me een hompje klei zien, een deerniswekkend rompje waar de armpjes vanaf gevallen waren, met te korte vormeloze beentjes en een waterhoofd; het kindeke Jezus, begreep ik. Zelf bloedig op zitten kleien maar duidelijk nog geen Michelangelo. Ze had zich er meer van voorgesteld.
Zo weinig inhoudelijk als het commentaar van een kleuter is ook de kritiek van populistisch rechts op de publieke omroep. Al doe ik de gemiddelde kleuter daar misschien mee te kort. Het is allemaal te links (een scheldwoord, begrijp ik) en journalisten zijn ‘tuig van de richel’. Dat een redelijk fors aantal actualiteitenprogramma’s inmiddels een rechts (WNL) tintje heeft, dat Telegraaf Journalist Wouter de Winther in bijna alle actualiteiten- en opinieprogramma’s fungeert als de Nationale Politiek Duider van Dienst: het doet er niet toe. Dat wellicht onder invloed van dat eeuwige framen ook de NPO bij gelegenheid aan de poten van progressieve politici zaagt met de will to please van een labrador; het maakt allemaal niet uit. Martine wist het zeker; de publieke omroep kan wel weg. “Allemaal meningen journalistiek”. Of ze dan niet bang was dat de onafhankelijkheid van de journalistiek in gevaar kwam als dit over werd gelaten aan de commerciëlen, wilde een kamerlid weten. “Geen probleem,” dacht Martine. Nu maakt het mij niet uit of mensen links of rechts zijn. Goede mensen vind je aan alle kanten van het spectrum.
Maar zelf blijven nadenken lijkt me toch een voorwaarde, op dit niveau.
