Schoonmaak, opschonen en verschonen
Ik ga binnenkort nog een paar weken ‘weg’ en de dagen daaraan voorafgaand – zal iedereen herkennen – vraag ik me, al poetsend en tuinierend (ik krijg hier familie, die voor poes Lara zal zorgen), af waarom ik toch in godsnaam weer weg wil! Al dat gepoets en gedoe. En of dát nog niet voldoende is, krijg ik ook nog zin mijn computer op te schonen. Dat blijkt zowel leuk als confronterend Leuk: de mailcontacten in coronatijd, met vrienden en familie.
Zo’n bijzonder tijdsbeeld. ’t Voelt zowel lang als kort geleden. Als ik ze teruglees denk ik ‘goh, ja, dat was tóen. Persconferenties Rutte, doventolk Irma, zo populair, we mogen toch golfen, volgende week mogen de mondkapjes af, mag je weer op een terras, zoveel mensen thuis ontvangen, maar ook andere feitjes (recepten, boekentips), niet corona gerelateerd zijn bijzonder om nu nog eens terug te lezen. Die mails ‘mogen’ blijven.
Ik kom ook de mailwisseling met een dierbare vriendin, die helaas is overleden, tegen. Zoals ze tot het laatst grip wilde houden op haar leven Ik lees een paar boodschappenlijstjes. ‘200 gram gehakt. Half om half, staat daar en daar’ en ‘koffie, eigen merk, is in de aanbieding’ of ‘mandarijnen, twee netten, ook aanbieding, appeltaart. Bij Plus graag’. En dan schrik ik echt. Zie een ‘notulen-mail’: de voorbereiding van haar afscheid. Een ‘coproductie’ tussen haar, een andere vriendin en ikzelf. Wij, Nienke en ik, zaten aan het voeteneinde van haar bed en bespraken alles. Sprekers, kist, muziek, bloemen, uitnodigingen, de kaart…..
Ze wilde zelfs zelf mee naar het toen nieuwe Crematorium Laren om te beoordelen of dit wel de meest geschikte locatie was.
Dat hebben we uit haar hoofd gepraat met de mededeling, dat ze daar heus nog wel een keer zou komen… Dit ging ons echt te ver. We moesten wel beloven foto’s te maken.
Die mail was toen en ook nu, drie jaar later, heftig, maar geeft de sfeer binnen onze vriendschap goed weer. Hoe maak je bespreekbaar en hoe schrijf je dat in godsnaam op: ‘welke kleding wil je aan in de kist?” pfff…… Als ik ’t lees bén ik daar weer, drie weken voor ze overleed. Ook deze mails blijven voor eeuwig op mijn computer staan.
Wat ik weggooi is alle correspondentie over de ‘verhuis actie’. Een tijdje geleden had ik opeens de dringende behoefte nog één keer te willen verhuizen. Nog één keer iets nieuws… Dat heb ik achter me gelaten en alle mails met makelaars, over taxatierapporten, banken etc.: alles mag weg, net als ruzie-mails, gezellig gebabbel over en weer, recepten, foto’s waar ik nooit naar kijk en mails via Marktplaats. Wat heb ik daar veel gekocht!
En dan nu als laatste: bed verschonen, koffer dicht, knuffel voor Lara en weg!!!
