Ik wist van het bestaan niet af….
De man van een heel goeie vriendin is een tijd geleden overleden. In de tuin van hun vakantiehuis in Frankrijk had hij een leuke hobby: spelen met treintjes. Niet van die kleine, maar grote treinen en locomotieven, op groot spoor, reden door de tuin. Populair was het ‘dranktraject’ van de keuken naar…. het zwembad en dan specifiek de open wagon, waarin de glazen wijn werden vervoerd. Soms verraadde de ‘stoomlocomotief’ (bellenblaas spul) en fluit, dat het alcoholisch vocht in aantocht was. Inmiddels is het Franse huis verkocht en dozen vol treinen en rails staan behoorlijk in de weg. Moeten verkocht worden. Een enigszins emotioneel afscheid. Ik zal daarom voor de gezelligheid mee gaan.
We krijgen een adres door van een gerenommeerde treinenhandelaar, in Koedijk.
Na even ouderwets op de kaart te hebben gekeken, blijkt dit dorp in de kop van Noord Holland te liggen, aan het Noord Hollands Kanaal. Lekker om de hoek dus. Maar dat is dan weer gedacht vanuit de Gooise, tikkie arrogante, gedachte, dat alles in het midden van het land ‘hoort’ te liggen en anders wel erg ver weg is.
We komen bij het opgegeven adres aan en daar vallen we van de ene verbazing in de andere.
Wat een grote winkel, een hal eigenlijk, met zóveel verschillende treinen, rails, seinhuisjes, stationsgebouwen, allerlei figuurtjes: mensen in diverse kledij, die je op die verschillende perrons neer kunt zetten. Ook boom- en struikpartijen. Nou had ik zo iets wel eens gezien in tuincentra, in de kersttijd, maar hier is zóveel te koop: nieuw en tweedehands, goedkope en dure merken, exclusieve treinen waar er ooit maar weinig van zijn gemaakt. Collectorsitems. Een snoepwinkel voor de Treinengek. Aan oude auto’s hier trouwens ook geen gebrek.
Mensen lopen af en aan. Hoezo, een afgelegen plek voor een winkel? In de tijd dat wij er zijn, een krap uurtje, komen er zeker 15 mensen (ja, allemaal mannen) de zaak binnen.
Met één raak ik in gesprek. Hij is lid geworden van een treinenclub, in Alkmaar. Iedere week ‘s avonds: eerst koffie drinken, dat gaan ‘rommelen’ met je treinen en daarna een biertje. Dat laatste niet voor hem. “Zonde van het geld, dat kan ik beter in mijn zak houden, zodat ik hier weer van alles kan kopen. Bovendien ben ik vrachtwagenchauffeur en rijd vaak ’s nachts…. Vannacht, na mijn ‘treinen-avondje’, om 2 uur moet ik weer”. Waar hij nu precies naar op zoek is, weet hij niet. Het is een beetje zoals ík in een kringloopwinkel. Geen idee, wat ik wil kopen, maar als ik het zíe, dan weet ik het!

Morgen ga ik op familiebezoek in Warmenhuizen. Dan rijd ik línks van het kanaal en weet ik inmiddels dat daar réchts die leuke Treinensnoepwinkel zit!